22 Ocak 2018 Pazartesi

Bir Abimm Olsaydı


  
   Ona bir kardeş lazım, hemde şimdi, acilen lazım!? Eh bee evladım hadi şimdi yapıyorum desen, en az bir sene sonra elinde yani:)) Şaka değil daha geçen sene ki şu yazıdan hatırlanacağı üzere kardeş falan istemeyen minnak,artık büyüdükçe ve sanırım herkeste de gördükçe bir yoldaşa, oyun arkadaşına falan özenmeye başladı.
  Bu fikri benimsemesinde kuzenimin Berkay ile aynı yaşta olan kızı Hira’nın da etkisi çok büyük. Hira tam Türkçe konuşamıyor fakat anlıyor ama harika anlaşıyorlar.Yan yana geldikleri an kıkır kıkır gülüşmeler yükseliyor ve bulundukları her mekanda dikkat çekmeyi başardılar ama umurlarında bile değil:) Bıdıbıdı bir muhabbetleri var offf, bazen minnak isyanlarda geliyor “bu kız ne diyor hiiiiç birşey annamıyorum ben!” diye ama sonra hemen dibinde bitiyor.Biz dönünce o orada ,bizim ki burada çok üzüldü.
Şimdi gelelim asıl konuya, okula rutin görüşmeler için gittiğimde bir resim gösterdiler fakat yanına bir sürü özel not alındığı için buradan paylaşmak istemedim.Ama ilk olarak çizilen mutlu bir baba,ikinci olarak anne (elinde tornovida var!) ,tam ortada Berkay ve Hira var! “O benim kardeşim” diyormuş anlatırken.
  Okul psikoloğu bunun güzel olduğunu söyledi,o sırada Berkayla yaptığı konuşmayı aktardı.Ben içim paramparça tabi,acaba çocuk kıskandı mı,üzüldü mü falan diye düşünüyorum.Kızcağız "bana mumyalar,vampirler falan anlatıyor” dediğinde bile bu kadar önemsemedim (bundan sonra bahsedeceğim).Hatta bazı sorulara bebekle vs ilgili cevaplar vermiş.Mesela “biri sana seslensin ama bu kim olsun ve sana ne desin?” denildiğinde “Berkayyyy desin,bunu bana bir bebek desin” demiş!!! Sonrada gözleri uzaklara dalarak “herkesin kardeşi var ama ben evde hep annemle oynamak zorundayım” diyerek iç çekmiş?!  Vay nankör sıppa seniiii! Şimdi o kardeşe hazır diye düşünüyorlar ama sırf o üzülüyor ve aman yalnız kalmasın diye ben üremeyi düşünmüyorum.Bugün arkadaşlarıyla oyundan dönüyoruz, dönüp diyor ki “ne güsel tabi Ç.ın ablası var onlar hala oynarlar ama ben evde yalnız oynıcaağm.”       
Üzülüyorum ama anlatıyorum “ohooo ben kardeşimle pek oynayamazdım,hiç anlaşamazdık, o gördüğün kardeşlerde her zaman güzelce oynamıyorlar” diye ama o aklında bir şey oluşturmuş belli.Ağzından hiç kardeş yapın diye çıkmıyor yada istiyorum vs demiyor sadece mesajlar var şu aralar. Kim bilir bu ruh hali daha ne kadar değişir.. Çocuk psikolojisi benim alanım değil tabi, her zaman işaretleri doğru da yorumlayamıyorum fakat arada işte böyle destek almak iyi oluyor.
  Bu anlamda artık okulda güzel vakit geçirmesi ve orada sosyalleşmesi büyük avantaj diye düşünüyorum.Okulsuz ve evde tek olan çocuklarda bu açık nasıl kapatılıyor diye de soruyorum kendi kendime.Çünkü önümüzdeki sene okula gitmesin, böylelikle daha çok gezebiliriz, hemde zaten sonraki sene ilkokul hazırlığı olacağı için öncesinde eğlenceli vakit geçirelim istiyordum.Ama zaman ne gösterir onu bilemiyorum benim ki sadece plan şuan.Yani 3-6 ay arası vize alabilirsem büyük ihtimalle okula göndermem ama bakalım,kısmet. Bir yandan çocuk etrafında başka çocuklar olsun istiyor artık, oyunları çeşitlensin istiyor ve biz ona yetemiyoruz bu yüzden okula devam mı etse diye de düşünüyorum.Bu akşam babasını oynamak için ikna edemeyince,boyununu büküp ağlamaya başladı(!) “bi abim olsaydıııı o benimle oynardııııııı” dedi.Bende “canım eğer bir abin olsaydı emin ol çoktan odasının kapısını kapatmış ve başka dünyalara dalmış olurdu" dedim.Bu aralar kardeş üzerine lobi çalışmaları yapıyor.Kardeşi olsa başına neler geşebileceğinden haberi yok tabi:))

Karşı komşumun küçük çocuğu onunla yaşıt ve şimdilerde iyi anlaşıyorlar o yüzden fırsat buldukça vakit geçirmelerini sağlıyorum.Şimdilik çözümüm bu,yaşıtlarıyla takılmasını sağlamak.Zaman ne gösterir,Berkay'ın tavrı değişir mi,nasıl olur hiç bilmiyorum.Bakalım daha önümüzde neler var..






   

2 yorum:

  1. Bizimkiler aşk ve nefret ilişkisi içindeler. Yazın görüşelim, Berkay bir anlasın kardeş olayını :D

    YanıtlaSil