Gezi Günlüğüm

   Minik Gezginler için harika bir hediye değil mi? Haftasonu minnakın doğumgünü için iki haftalığına tatile gidiyoruz. Eşim birkaç güne geri dönecek ama biz anne oğul gezmelere devam edeceğiz.İpucu için; gittiğim yerde birbirinden güzel müzeler,nefis kahveler ve en güzelide cıvıl cıvıl bir xmas markt var:))

  Ee tatil öncesi oğlum için mini bir hediye alayım dedim.İçinde ülkemizin haritasıda var,biz gittiğimiz yerleri beraberce işaretledik ve yakında nerelere gidiceğimizi bile konuştuk.

Yakın zamanda yapmayı düşündüğümüz bir gezi öncesi minnaka ufak bir hediye vermek istemiştim.Fotoğrafları için minik çerçeveler,gün içinde hoşuna giden yerler ve yemekleri onun anlatımıyla not alabileceğimiz sayfalar,stickerlar,müze/konser/uçak/tren biletleri için bir zarf bile var.İstediğim, anılarını kendi gözünden saklayabilmek ve ilerde ona bunları hediye etmek! Klasik balık burcu davranışları işte.

Şimdi biz yaklaşan gezimiz için beraber ihtiyaç listesini çıkartıp gezi günlüğüme not alıyoruz sonrada çantalarımızı hazırlayacağız çünkü yarın sabah yola çıkıyoruz.

  Kitap Akademi Yayınlarından çıkmış ben kitapyurdu.com dan aldım.Aslında kendinizde evde hazırlayabilirsiniz ama ben görünce dayanamayıp direkt aldım:)

Babayla Aynı Takımı Tutmak !?

  Eşimle farklı takımları tutuyoruz ama ikimizde fanatik değiliz(artık).İlk zamanlar bu konuda tartışmış ve baya küsmüş falan olabiliriz,yaniiii daha doğrusu ben çok sinirlenmiş ve bir suçu yokken ona patlamış olabilirim..ama artık takmıyorum..:) Ne bileyim gs gibi bir takımı tutarsa evden kovabilirim sanırım eheheh şaka ayolll,şimdi durduk yere karmanın aklına karpuz kabuğu sokmayalım!

   Bir oğlumuz olacağını öğrendiğimizde ben(!) bir anlaşma önerdim “kimse çocuğu etkilemeyecek,takımının tulumlarını almayacak” o da uydu.Saf ya:) Neyse tabi kardeşim 6 aylıkken minnaka bir BJK zıbını almıştı sonra eşim hemen bir Fb sweeti aldı.Sonra kardeşim “ilk formayı dayı alır” diye düşünmüş ama o ilk bisiklet değil miydi? Neyse işte eşimde fenevbahçeli bir pijama takımı almış.Ama kimse kimseye birşey demiyor çünkü bu kadarla kaldı herşey.Sonra tabi Kartalım şampiyon oldu! Üstelik iki sene üstüste:) Veee eşimin bana verdiği sözü tutma vakti gelmişti.Takımım ne zaman şampiyon olsa beni kutlamalara götürücekti.Tabi 6 senede bir olan birşey diye düşünüp rahat rahat söz verdi ama gel gör ki kader çocuğunun tam etkileneceği yaşta,KaraKartalı iki kez şampiyon yaptı.Kutlamalar harikaydı,boğazda yüzlerce tekne meşaleler ile turluyordu.Heryerde marş sesleri,insanlar hoplaya zıplaya yürüyorlar,bayraklar vs derken ortalık tam şenlik alanıydı tabi.Çok kalabalığa sokmadan ananeyle dedeye emanet edip biz kutlamalara katıldık ama çovukta etkileniyor tabi.

  İşin komik tarafı Berkay asla futbol maçı izlemiyor ve hoşlanmıyor üstelik topla oynamayı sevmeyen az sayıda erkek çocuklarından biri sanırım.Ama Beşiktaş,Göztepe ve Fenevbahçeyi sevdiğini söylüyor.Acayip politik çocuk kimseyi üzmeden herkesin gönlüne göre konuşuyor.Açıkcası takım tutsun ve çok bağlansın istemiyorum çünkü babam bizi çok tutkulu taraftarlar yapmıştı ve derbi kaybedince okula gitmek istemeyecek kadar üzülüyordum.. 

  Konu buralara nerden geldi onuda söyliyeyim.Okul arkadaşı B. annesi Gs’li suluk almış çok güzelmiş,M. babasıyla aynı takımın eşofmanını giyiyormuş..bunlar dedeye anlatılmış.Dede hemen gidip Bjk suluğu almış ama ben sadece lisanslı diye bir suluğa o kadar para vermezdim.Neyse bizimki bir mutlu amannn.Ama diğer dedesi görünce biraz bozulucak çünkü baba tarafında iki erkek torun var ve o taraf biraz takıntılı:p 

  Çevremde gözlemliyorum da bizim çevremizde takım konularında çok takıntılı insanlar yok.Ailelerimizi saymıyorum çünkü onlar kombineli ve her sene yeni formalar alan taraftarlar ama arkadaş çevremizde böyle bir şey yok.Eşim, bir çocuk babasıyla aynı takımı tutmak zorunda değil hatta hiç tutmasa daha iyi, diyebilecek kadar rahat.Bende ilk zamanlar düşündüğüm sinsi müdahele konusunu unuttum gitti bile.Ne istiyorsa öyle yapsın! Ama özellikle hiç sevmediğim bir takım var onu tutmasın lütfeeeennn!!!

Sonbahar Gezisi

  Ekim ortasında güzel havaları da fırsat bilip bir Sinop kaçamağı yaptık.Güzel hava derken 12 derece! En azından sağanak yağmurlar ve kar yokken gezmek,sonbaharın o harika renklerinde şehirden uzak,başbaşa kafa dinlemek(?!) iyi geldi.

Sarı,turuncu ve kızılın harika tonlarını dağın tepesinden izledik.Hatta gitmeden kendime müzik listesi yapmıştım ama pek kullanmadım.Sabahları erkenden tepelere doğru yürüyüşlere çıktık hemde kilometrelerce,bazen sis içinde ve genelde çamura banarak.Hatta birisi her su birikintisinde şıpır şıpır zıpladıkça mutluluktan kendinden geçti:)

Yürüyüşler harikaydı ama bazen oldukça yorucuydu.Keçi yolu gibi yerlerden tırmandık.Yanımıza yiyecek almayı akıl edemdiğimiz için (yılın ebeveyni) ağaçlardan elma ve armut kopardık.

Dağda tek başımıza! Cahillik mutlulukmuş tekrar anladım:)) Mantar toplamaya çıkan köylülerin hep tüfekli olduğunu görünce sordum meğer bazı ayıcıklar henüz uyumamış hatta çakal ve domuzlarda olabiliyormuş.. Bu bizi korkutmadı ve yürüyüşlerden alıkoymadı fakat beni biraz tedirgin etti, gözüm hep minnaktaydı.Bir ara sahile indik dalgalar bina boyutunda olduğu için yine dağlara,tepelere,dere kenarlarına attık kendimizi.Dönerken fındık,taze kestane(sadece yıkayıp,kesip 25dk kadar fırına atmak yeterli,şeker gibi),armut,elma,bahçeden ıhlamur ve biberleri ve tabiki litrelerce dondurulmuş sütümüzü alıp döndük.

Minnak yine gitmek istiyor ama bu sefer ya Abant yada Yedigöllere gitmeyi düşünüyorum.Aslında en güzeli sıcacık termal ama onunda çocuğa uygun kaykaylı falan olanından bulmak gerek.Ama önce doğumgünü için süpriz bir gezi var.Herşeyi ayarladım gibi veee şuan Aralık bekleniyor evde,oğlan takvimden geri sayım yapıyor:) Hadi bakalım..

Yeme Alışkanlıklarımız Değişiyor

Çoook basit ama geçerli bir kural "Çocuğunun nasıl beslenmesini istiyorsan,sende öyle besleneceksin!" Sen kolanın yanına kızartma götürürken o çocuk buharda pişmiş gacur gucur sebzeyi mi yiyecek sanıyorsun? "Amannn pizza söyleriz aç kalmasın yeter ki" diye düşünen bir annenin çocuğu bulgurlu pırasayı yemez değil mi? Bende yemem şahsen..

  Tüm ailem için istediğim yaşam boyu sağlıklı beslenme alışkanlığı edinebilmemiz.Çocuğun yeme şeklini bizim alışkanlıklarımız etkilediği için de değişim önce bizde başlıyor.Eşimle anlaşmakta en çok zorlandığımız konu bu.Alma diyorum eve, abur cubur saçma sapan şeyleri alma! Yani görseniz 36 yaşında bir adam değilde bir ilkokul çocuğunu markete göndermişin gibi bir alışveriş poşetiyle dönüyor.Sonra vay efenim akşam uyuyamamış.Ben paketli gıdayı özelliklede şekeri ve gluteni kestiğimde inanılmaz enerjik oluyorum.Ne eklem ağrısı,ne uykusuzluk,ne kronik yorgunluk kalıyor.Tabi bu benim açımdan sürdürülebilir bir durum değil.Birde psikolojik boyutu var bunun mesela bazen canım çekiyor, sonuçta çelik gibi bir iradem yok.Dışarıda almıyorum ama o sırada evde elimin altında ne varsa yiyebiliyorum:( Dertliyim bu konuda ve kendimi değiştirmeye çalışıyorum.Oğluma karşı da bu yüzden daha dikkatliyim.

  Ben çocuğunun gün içinde yediklerini porsiyon yada kalori hesabına ayırıp,kiloyla gelişim takibi yapan bir anne değilim.Aslında bir çocuğum var ve bu zor olmasa gerek ama bana göre gereksiz çünkü "olması gerek listesi" üstümde baskı yarattığı gibi olmadığı zaman da gerginlik yaratıyor."Ooo öğlen karbonhidrat yedi,akşam protein vereyim, yanınada ne içse demir emilimini arttırır acaba" diye düşünen arkadaşlarımın yanında mağara kadını gibi kalıyorum:) 

  Ek gıdaya ilk başladığımız zamanlarda daha dikkatliydim ama artık daha fazla sorumluluğum var ve çocuğumda büyüdü.Zevkleri gelişen ve "hayır" diyebilen bir çocuğa zaten herşeyi yediremiyorsunuz.Üstelik yaşına göre kalori ihtiyaçları değişiyor ve bu gün içinde harcadığı enerjiye görede değişiyor.Ne kadar su tüketiyor,öğlen uyuyor mu,şekerli gıda ne sıklıkla tüketiyor,o gün canı ne yemek istiyor.. Bu yüzden kendime sorduğum bazı sorular var.Bunlara verdiğim cevaplar beni tatmin ediyorsa tamam diyorum,iyiyiz.Bunlar;

• İşlenmiş gıdalardan ne kadar ve ne sıklakla tüketiyor?
• Beslenme ve ödül ilişkisi kurduk mu?
• Mevsim dışı meyve sebze tüketiyor mu?
• Aldığı ürünün paketini inceliyor muyuz? (okuma bilenlerin paketleri okuma alışkanlığı edinmesi önemli!)
• Acıktım diyebiliyor mu? (Çoğu anne acıkmadan kendine uygun gördüğü saatlerde besliyor)

O gün içinde zeytinyağlı kabak yada kıymalı karnabaharı kakışlamaya çalışmaktan ziyade,uzun vadede bir sebze yeme alışkanlığı geliştirsin istiyorum.Köye gittiğimiz zamanlarda zaten işlenmiş,paketli herşeyden ve fastfooddan uzak kalıyor ve hiç aramıyor da ama önemli olan tüm bunların içindeyken de karşı koyabilmemiz.Orada yemezse aç kalıyor,güçten düşüyor ve istediği şeyi başaramıyor ya hemen araya giriyorum "o kayaya tırmanmak için kemiklerin ve kaslarının daha güçlü olması lazım bebeğim.Daha çok uğraşmalı ve denemekten vazgeçmemelisin!" hemen araya kamu supotu gibi “sen ayranını içtin mi annecim?" diye girerek farkındalık yaratma çabam ahahaha kendi halime gülüyorum.Ay resmen fırsatçılık.Hatta daha sonradan fark ettiğim daha kötü bir boyuta getirmişim olayı.Ne kadar yanlış yaklaşımlarmış:( Günü kurtarmak adına “bugün çabuk yoruldun çünküü öğlen yemek yemedin”, "bundan yemezsen kısa kalırsın amaa bak buuuu boy uzatır" Eee kısa olsun ne olacak bu bir kusur değil bir özellik aslında.Görünüşle ilgili bu çeşit bir etiketleme yaptığım için kendimden utandım.Afrikadaki aç çocukları anlatıp sen şanslısın demek kadar acımasızca yada uçak geliyor kadar saçma değil ama uygun da değil! Fark eder etmez değiştirdim bu tutumu.Zaten genel tutumumuzla uyuşmadığı için bir işede yaramadı. “İnsanlara kısa diyilmez anne!” PEKİ!

   Mükemmel değilim ve değişime açığım.Zamanla daha iyi yönde geliştiğime inanıyorum.O gün sebzesini yesin diye yaptıklarım ilerde farklı konularda sorun olabilirdi.Artık çocuğumun yedikleriyle geliştirdiği pozitif ilişkiye odaklanıyorum!Daha doğrusu buna çalışıyorum,çabalıyorum..