Tatlı Komplo

 Uzun zamandır sağlıklı beslenmeye çalışıyorum mesela hayatımdan kızartmaları,gazlı yada hazır içecekleri,cipsleri ve abur cuburları çıkarmış ve tatlıyı azaltmış durumdayım.Kendim alışverişe çıkınca marketten asla abur cubur almıyorum ve eşimi sürekli tembihliyorum! Adamın elindeki market poşetlerini gören ortaokul çocuğuna para verip alışverişe göndermişim sanır:) "Sen yeme hayatım benim suçum ne?" diyor, iyide a dostlar "benim suçum ne?" 

Tabi yerinizde ben olsam "sende boğazına sahip ol bre kadın!" derim ama mevzu o değil, zaten kendimin bile şaşırdığım derecede irademe sahip çıkıyorum.Eve ne pastalar,cheesecake,kurabiyeler,tulumbalar,kadayıflar,şöbiyetler,şambaliler,börekler geliyor ama yemiyorum yalnız anne elinden mis gibi ev baklavası oldu mu yada dün seyahatten getirdiği kaymaklı bu lokumu görmezden gelemiyorum:(  

  Birde kendini savunuyor yahu "bıdbıd etceğini biliyorum o yüzden en küçük boyunu aldım" diye😳hııııı pesssss!

  Offff vicdan azabıyla yidim ayol:) Duygusal yeme bozukluğu gibi değil ama yinede daha yerken pişman olabiliyorum:) Keşke kalorilerde ona gitse sonuçta suç onun.

Ya hadi bunu geçtim bari şarküteriyi azaltalım dedim hatta aylardır ağzıma pastırma bile koymadım ama o naapmışşş? Afyon sucuğu tutuyor elinde kangal kangal birde sırıtıyor "biberde alalım mangal yakayım sana" yak,koş aman eksik kaldın! Bosjnak kasabı bulup kuru ette almış! Yok eskidende zaten en sevdiğim şeyleri her zaman bulur gelirdi saolsun ama yapma etme dedikçe bu ısrar niye yahu? 

  Anneme söylüyorum artık biz gelirken sakın mantıymış,sarmaymış,arnavut böreğiymiş falan yapma.Sen yine kısır yap,mücver yap,mezeler,salatalar yap çeşit çeşit..En azından onlar destekliyor tabi birde kardeşim çok kilo aldı onu eski haline döndürmeye çalışıyorlar:) Offf kendimi psikolojik olarak şartlamaya çalışayım bari ne yapayım..

Ps: Bulamayanlar var,nimet bu şükret diyenler kesin olucaktır ki ben hep hamdolsun demeyi bilirim ama konu o değil,başka yere çekmeyelim lütfen🙏🏻

Roket Balon

    Balonun patlamasından nefret ettiğim için eve almayı çok tercih etmesemde  oyun oynarken çok eğlenceli olabiliyor.Karşılıklı balon tenisi oynayabiliyoruz yada tek elle vurarak yere düşürmeden havada tutmaya çalışıyoruz.Aslında bu oyunlar eğlenirken motor becerilerini geliştiriyor,dengede durabilmeyi öğretiyor.

 

  Bir pipeti kesip balonun üzerine yapıştırdım sonrada odasının ortasına gerdiğimiz bir ipe geçirdim.Üzerine pencereler çizdik.Önce teleferik yaptı ve bir süre oynadı.Sonra dedesiyle oynadığı oyun aklına geldi sanırım şişirince  ucunu bağlama dedi.Balonu şişirdik,ucunu tuttu ve bırakınca puffffffff uçarak hızla ipin diğer ucuna giden balonu heyecanla izledi.Uzun süre oyalayabilen bir oyun.Aslında en basitinden bir hava deneyi yapmış da olduk.Bir dahakine iki ip koyayımda yarış yaparız diyorum:)

 

Oldukça basit ama hem eğlenceli hem öğretici.

Sardı Korkularr

   3,5 yaşına kadar "korkusuz" gelmiş bir erkek çocuk annesiydim ki bunu övünelecek birşey olarak söylemiyorum, aksine şuan ne yapacağımı bilemiyorum.Daha önce yaşamadığımız şeyler karşısında baya baya bir gri bir bölgeye girdik.
  Benim herhangi bir ciddi korkum yok ama sevmediğim ve tercih etmediğim şeyler var ve bunları fobi olarak görmüyorum.O yüzden bazı şeyleri mantığım almıyor mesela yükseklik korkusu nedir yani düşmekten mi korkar insan yoksa sadece yüksekte durduğu için mi tedirgindir..? Palyaçoları hiç sevmem,pandomim vs hoşlanmam ama görmekten korkmam bana zarar verebileceklerini düşünmüyorum.Annem yalnız kalmaktan korkar,tek uyuyamaz,kardeşim tüm kapı pencereleri iki kez kontrol eder:) Bu konularda tam olarak empati yapamıyorum ve bu şimdi benim sorunum oldu çünkü karşımdaki küçücük bir çocuk ve ben arkadaşlarıma yaptığım gibi "amannn sende" diyemiyorum.Kimse mikemmel diiildir tamamm mı? Kötü yönlerimizide kucaklamamız lazım.
  Şimdi gelelim minnakıma asla kaygılarını yok saymıyorum,hafife almıyorum ama çok büyütmüyorum da.Aile endişelenirse çocuk hisseder ve daha çok korkabilirmiş.Dalga geçmiyorum "ayy bundan da korkulur mu cınımmmm" gibi sözlerle küçümsemiyorum.
  Son dönemlerde farklı farklı şeylere karşı kaygıları var.Bazılarının arkadaşlarından duyduğu çok belli şeyler olması dışında,dikkat çekmek için (ne gereği varsa) yaptıklarınıda ayırırsak bir "ayy ben ondan korkarımmm" durumu yaşıyoruz."Öğrenilmiş korkular" konusunda etraftakileri sürekli uyarsamda babanesi "ellerini yıkamazsan gözle görülmeyen böcekler olur saçlarında" dedi bir anda!!!! O an ne hissettiğimi söylemek istemiyorum!!!! Çocuk o günden beri ayy sinek gelir,yok saçımda böcekler olur falan gibi takıntılar türetti.
  Mesela yatma vakti "karanlıktan korkarım annemde benimle yatsın" diyor fakat yinede tek yatıyor.Gece kabus vs görmüyor ama uyanırsa yanımıza gelip uzanıyor.Ciddi şekilde korksa daha sıkı pazarlık yapar yada ışığı açtırmaya çalışırdı diye düşünüyorum.Karanlık korkusu doğal bir şey ayrıca yok sayamayızda.Karanlıkta bilinmeyen şeyler var ve bazı nesneler aydınlıkta görüldüğü gibi durmayabiliyor farkındayım.
  Eşimle ortak olarak aynı telkinlerde bulunmaya karar verdik.Sakince yaklaşıyoruz,sarılıyoruz, "biz buradayız,yanındayız" mesajını veriyoruz.Hatta artık bir uyku arkadaşı var ve yararı tartışılmaz.
  Film geceleri yaptığımızda bazı klasik animasyon filmleri izliyoruz ve haliyle canavarlar,hayaletler,canlanan oyuncaklar,köpek balıkları ve daha neler neler girdi hayatımıza.Hahaha çok komik filmlerde olur hayaletler diye gülüyoruz:)) Mizah kesinlikle en işe yarayan yöntem!   Yaşına uygun olarak herşeyi anlatmaya çalışıyorum artık olduğu kadar.Şimdilik öyle ciddi bir sorunumuz yok çok şükür fakat artık mini mini kaygılar yaşamaya başladı bu yüzden bende onu daha iyi gözlemlemeye çalışıyorum.Ülkemiz ve geleceğimiz için sürekli kaygılandığımız bir ortamda stresten ne kadar uzak tutabilirsek o kadarını yapıyoruz işte.. Ayrıca kendisi açık renk bir battaniyeyi üzerine atıp "bögghhhhhhj ghostum ben" diye bizi korkutuyor ve sonra kıkırdıyor:))

Hadi hep beraber Sa Ta Na Ma

Ay Em Bek Bitcezz

  Yazma yada konuşma ve hatta en sevdiğim okumaya karşı bile isteğimin olmadığı biraz kaotik bir ay geçirdim.Eşimin liken diye teşhis edilip tedaviye başlanan hastalığının kist olduğu ortaya çıktı:( Önümüzdeki hafta ameliyat olacak ama bu konuda hiç konuşmuyoruz direkt olumluya odaklanmıştık ama annemin haberi olunca tüm sülalem eşime geçmiş olsun mesajları yağdırdı.Bu durum bazı insanlar için moral olsada o üzüldü:( Herneyse minnakın enerjisi tam gaz devam ediyor,büyüdükçe yavaşlar ayol demeyin valla kavga çıkar:p

 

  Tohumlarımı ayırdım bazılarını filizlendirdim ve oğlumla ekme dikme işlerine başlamıştık ama 10 gündür havalar yağmurlu ve kapalıydı çiçek fideleri almaya gidecek hevesim bile kalmadı.. Kuzey avrupa ülkelerinde yaşıyor olsam demek ki sonsuz bir depresyona falan girerdim:)
Kardeşim müşavirlik sınavını kazandı sırada staj var sonra doktora ama evlenmek istediği için sanırım o iş biraz beklemek zorunda kalıcak sonuçta evlilik dediğin saçma şekilde bütçeyi kökünden sallayan bişiy..
  Doğumgünü alışverişime bile kaç gün sonra çıktım şu sıkılgan halim geçer diye cıksss faydası pek olmadı.Tam şekeri azalttım derken köye dönen kayınvalidem baklava açmış,su böreği,tirit vs yapmış iyice yağa ve şekere bulandık:) Haftanın 4 günü egzersiz yapmaya devam ediyorum ve sabah kahvaltılarımı aksatmıyorum fakat öğleden sonra bir enerji düşüklüğüm var hatta tansiyonum kronik olarak düşük.Vitamin desteği falan almayı düşünüyordum bir ara ve üşenmiştim ayrıca kilo aldırır diye çekiniyorum ama bir doktora danışmam lazım bu durumu.
  Seçim yaklaştığı için ülkedeki genel gerginlik canımı sıkıyor,belirsiz bir gelecek yüzünden endişeliyim.
  Tüm bunlara rağmen bu hafta kocCamla (maşallah) gayet iyiydik ve "ikinci bir çocuk?" sorusuyla beni ... ay bilemedim uygun bir cümle dahi bulamadım o derece:)) Sanki ilkinde zerre yardımı dokunmuş gibi akıl verenleri zaten hiç saymıyorum!!! Kolik,mastist,hassas bebek,uyku ve tuvalet eğitimleri gibi kavramları tekrar hayatıma sokmaya hazır değilim!
  Yarı zamanlı iş güzel ama yazdan sonra artık devamlı olucak oğluşun okul saatleri uzayıcak belki erken yetişicem vs orası belirsiz şuan.Tatili aslında bir ay yunan adalarında gezerek (aşırı turistik olanlarda değil) geçirmek istiyorum ama kocCam çocukla yalnız başıma birşey gelirse nooolcak diye endişeli illa yanıma birini eklemeye çalışıyor sanırım tıpış tıpış Kaş'a gidicem gerçi orayada aşığım o ayrı.
Offf şimdi kahve yapıp dünden kalan un helvasını götürüp vicdan azabını çekerken  "big little lies" final bölümünü izliyiciiiim!