23 Mayıs 2016 Pazartesi

Evde Tek Başıma !

  Yalnızlığa alışkın ayrıca bu durumdan hep hoşnut olan biri olarak "evde tek başına" durumlarına çocukluğumdan beri bayılırım.
  Babam çok seyahat eder,annemde çok korkardı.Belkide o zaman daha güçlü hissetmek zorunda mı kaldım bilmiyorum ama yalnız kalmaktan korkmam.Fobim,karanlık yada yükseklik korkum yoktur ki zaten pek mantıklıda bulamıyorum.Herneyse bu durum haftaiçi değişikliğe uğradı! İlk defa yalnız kaldığımda (çocuğum için) endişelendim "acaba bir şey olsa onu koruyabilecek yeterliliktemiyim?" diye.Gerçi oğluşum uyuduktan sonra gece 2 ye kadar "Criminal Minds" izlememin bunda etkisi olabilir:) Ne diyebilirim ki "polisiye severim."
  Tedirgin oldum ama.. Hemde  alarm olmasına rağmen! Mantıksızca bir durum değil mi? Evin bir ucunda benim odam bir ucunda oğlumun,acaba yanıma mı yatırsaydım deyip bir iki kez kontrole gittim.Açık ışık bırakmadım tabikide ama tilki uykusundaydım resmen."Deprem falan olmaz herhalde?","ateşi çıkarsa arabada yok taksi durağının numarasını bulayım dur" diye kendi kendime söylenerek yattım.Daha öncede bebekken yalnız kaldık bir kaç gün,o zaman düşünmedimde şimdi niye endişelendim bilmiyorum.Ayy birde sanki eşim olsa, olabilecek herhangi bir duruma karşı benden daha mı iyi sanki? Yooo ama bana güvende hissettiriyormuş demek ki.Depremde yerinden bile kımıldamayan bir adamdan bahsediyoruz yalnız(!)
  Bunlar gece yatarken aklıma geldi ama gün içinde hiç düşünmedim,yani çocuğuma hissettirmiş olamam fakat birkaç gün babası ortalarda olmadığı için bana resmen yapıştı.Gece yatağından kalkıp yanıma geldi ve hiç sevmez ama ten temasıyla yattı.Ayağı yada eli hep üzerimdeydi, kımıldasam hemen boynuma yapıştı sarıldı..neyse bu şekilde yattık ama litrelerce su içtiğim için zırt pırt tuvalete kalkarım.. Çocuğum ciyak ciyak boynuma yapışıp ağlarken kucağımda onunla tuvalete girdim:( Sabaha kadar da boynum yamuk uyudum.
  Ertesi gün dışarı çıkardım ki rahat etsin,aklı dağılsın zaten unuttuda taaaa ki babası dönene kadar!
İki buçuk yaşında bir çocuk nasıl tepki verebiliyormuş şaşarsınız.Çünkü ben şok oldum.Gerçi konu çocuklar ise herşey mümkün.Zaten ikinci günden sonra telefonda babayla görüşmek istememişti ve bingoo görüncede "trip attı".
Koşar boynuna sarılır dediğimiz bebe babasını görünce (en yakınında ki eşya olan) su damacanasını devirdi ve ayakkabılığın kapısını açıp çarptı! Kapı olsa kapıyı çarpardı kesin:) Erken ergenlik dedikleri bu olsa gerek.Adamın çantasını alıp dış kapının önüne koydu ve "hıhh" deyip burnu yukarda içeri girdi.
  Sonrasında olay tatlıya bağlandı,öpüşüp barışıldı falan ama el kadar minnakım nasıl içlenmiş öyle..
Bodur ergen noolcek:)

2 yorum:

  1. :D Onun tribini yerim yaaa! Allah 4 gözden ayırmadan büyütsün.. Sadece tatiller iş gezileri için kısa kısa keyifli ayrılıklar yaşatsın!
    Ben de senin gibi çok severim yalnızlığı, çocukluktan beri de yalnınz kalırım kocaman evlerde, hiç korktuğum olmadı ama ben köpüşle büyüdüm ona da güvendim hep. Şimdi de tek başıma kaldığımda dediğin endişeleri yaşamıyorum da daha ziyade "ayyy süpeeer çocuk uyuyunca ne yapsam, ne yerken ne izlesem" endişesi oluyor :D Başlığı görünce de ne yalan söyleyeyim, babayla oğlan beraber gitti de sen felekten bi gece çaldın falan sandım! Dervişin niyeti neyse.. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aminnn.Tripki ne trip ya aa mafetti bizi bacak kadar sıpa.Yoook dondurmalı pasta ve dizi keyfi yaptım da taam yatarken bi dert aldı beni:))

      Sil