20 Şubat 2016 Cumartesi

Canı Bile Sıkılamayan Çocuk

  İşte o benim çocuğum:( Aslında çoğu aile benzer sorundan muzdaripmiş.Oyun grupları,eğitici atölyeler,yüzme kursu,masal dinletisi,gym,müzik atölyeleri derken çocukları ordan oraya kadar meşgul ediyoruz ki.. Kreşte aktivite,evde ayrı bir etkinlik derken hep başkası tarafından oynatılmaya alışan çocuk kendi kendini eyleyemiyor.
Baya bayaa yalnız kalmaya tahamülleri yok hep bir oyun kurulmasını bekliyorlar.
Hal böyle olunca bende bir araştırdım,çocuğu odasında oturup kendi kendine oynayan annelere de sordum "naptınız arkadaş bu bebeler böle uysal maşşallahh" diye:) Aldığım cevaplar ve okuduklarımdan anladığım kadarıyla bu durumda da çocuğun karakteri çook önemli tabi birde çocuğa evde bakan kişinin tutumu.Ayy ben buldumcuk gibi ne istese yanındayım çocumun ee birde oyun oynamayı seviyorum,beraber koşuyoruz,dans ediyoruz,sahilde parkta kumları üstüme boca etsede gülüyorum sadece, hoşuma gidiyor oynamak amaa banada mola vakti lazım ve biz bu dengeyi tutturamıyoruz:( Öğlen uykusu süresi de azaldı hatta dışarı çıkmadığı günler yorulmadığı için uyumuyor bile.Bende o saatlerde dinlenmeye alışmışım tabi şimdi zombi gibiyim.
 Bahçeli evde oturabilecek durumumuz şuan yok ama allahtan artık bahçeli ofisimiz var:) Bakınız İceman nena ile bahçe süpürüyor.En azından haftada birgün,yazın daha çok burada vakit geçirebilecek.Belki bir köpüş bile evlat ediniriz ilerde kimbilir..
Eveeet görüldüğü üzere oyuncakları azaltılıp kendi haline bırakılan çocik ne yapıyor! Çöpe atılıcak diye ayırdığım koliyi getirmiş,üstünden araba kaydırıyor ve sayıyor.Çoğu yeni nesil ebeveynler bu tarz oyunları "boşu boşuna geçen vakit" olarak görsede ben hoşlandım.
  Sıkılmasın diye sürekli oyalamayla,oyuncaklara yada aktivitelere boğmayla aslında onlara iyilik yapmış olmuyoruz.
  Kendi çocukluğumu düşünüyorum da ister istemez, nasıl da şanslıymışız! Saatlerce sokakta arkadaşlarımız ile oyunlar oynardık.Tabiki kurslara yada çeşitli etkinliklere katılıyorduk ama yaşıtlarımız ile çok vakit geçiriyorduk.Ama şimdi apartman-rezidans çocuğu neslinin böyle bir imkanı yok.Hatta bu sebepten eve misafir gelince bile sevinir oldu çocuklar:) Büyük küçük fark etmez onlarla ilgilenecek birileri daha çıktı diye mutlu oluyorlar.Valla biz misafir geldiğinde "laf dinleme doooğru odaya" talimatına uyar gider odamızda oynar,oyalanırdık.Dayak falan da yoktu ama o disiplin,sınır bir şekilde sağlanmıştı.
Daha iyi ebeveynler olucaz diyen biz yeni nesil annelerde bir sorun var galiba.. Aman psikolojisi bozulmasın,şu pedegog böyle diyor,bu kitap şunu öneriyor,tv izletmeyim,organik besleyim,özgüven falan derken contaları yakmışız toptan.Yeni nesil çocukların suçu yok, yeni nesil ailelerin suçu var bunda.En çokta heryerde "çocuğumla şöööyle kaliteli vakit geçiriyor,haftanın her günü atölyelere götürüyorum" diyen hatta bunu gözümüze gözümüze sokan anneler de saolsun.Çocuğunla etkinlik yapamıyorsan kötü annesin işte o kadar! 
Yahu annem bile "çocukta özgüven eğitimi şöyle olurmuş,tuvalet eğitimi için şu foruma kaydoldum ben sende oku emi ne güzel", "renkleri şu etkinlik ile öğretelim" diye link atıyor:) Annem cağnım annem sana noldu böyle:)
  Ben bu anne-oğul yapışak ikiz durumumuza kendimce çözümler buldum.İki yaş sendromunu da atlattık mı tamam zaten:) Yok canıııım kesin başka bişiy çıkar dimi? Neyse umarım böyle devam eder.Oyuna daldığı sırada kapıdan pencereden gözlemlemiyorum."acıktın mı" diye oyununu bölmüyorum."ayyy o öyle yapılmaz" diye müdahele etmiyorum.Ayrıcaa artık "ay bi git be çocuum,hade bakim accık oyun oyna sen , "bak anne şimdi yemek yapıyor işi var ya bana yardım et yada odanda oyna ben işim bitince yanına gelicem", "anne biraz dinlensin Berkay da biraz annesiz kafa dinlesin" diyorum:) Ama verdiğim sözü mutlaka tutuyorum.Ee napim misafirim ile iki çift sohbet edemeyim,kocamla hiç konuşamayım mı? Bu yüzden pişikolojisi mi bozulucak? Yok artık!
Hem  "mikemmel insan" diye birşey yok illa ki bir iki sorunlu yanı olucak.Ne kadar az olursa o kadar iyi tabi.
  Yani artık sürekli oyalamaya çalışmıyorum.Arabanın içini oyuncak ile doldurmuyorum,yolu izlesin etrafı daha çok gözlemlesin diye.Evde bakıyorum sıkılınca biraz resim yapıyor,uçak uçuruyor,bebeklerini tuvalete götürüyor-besliyor falan..bi bakıyorum öylece yere uzanmış elinde iki tren bişiyler anlatıyor.
Okulda bize öğrettikleri  "sıkıntı çekmeyen sorun çözücü olamaz"  nasıl da doğruymuş.Girişimci insanlar,mücadeleci olanlar hayatta her istediği önüne hazır gelenlerden çıkmıyor! Bırakıyorum sıkılsın bundan sonra ayyy..





2 yorum:

  1. eşimin yorumu '' bunlar hep kapitalist düzenin oyunu nereden para kazanacaklarını şaşırdılar bebeklerimize de el attılar'' gerçekten de doğru bizi minimalist yaşamaya mahkum ettiler bahçeli ev desen hayal bu çocuklar nerede koşup oynayacak tabiki oyun gruplarında :(

    neyse çok yazdım bloğunuzu çok sevdim benimde 7 aylık bir oğlum var sizi takibe aldım bende beklerim :)

    Yeni Hayatımın ilk Günü Blog
    Web : yenihayatiminilkgunu.blogspot.com.tr/
    E-Mail : yenihayatiminilkgunu@gmail.com
    Instagram : @yenihayatiminilkgunu
    Twitter : _yenihayatim_
    Google + : +yeni hayatımın ilk gunu

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoşgeldiniz..Eşinizin tespiti çoook doğru maalesef,ebeveynlik tuzağı oldu bu oyun ve oyuncak meselesi.Bende blogunuza ve instagramınıza misafir olucam tabiki:)

      Sil