Kriz Anlarında "İşe Yarar" mısınız?

  Sevilen bir aile bireyinin ölümü,evcil hayvanın kaybolması,eşyalarınızın çalınması,yolda aniden önünüze çıkan bir yaya,çocuğunuzun elinizden kaçıp yola fırlaması.. Bu tarz "kriz anlarında" işlev görebiliyormusunuz? 

  Haftasonu parkta bir olaya tanık oldum ki daha öncede maalesef benzerlerini görmüştüm.Nenesinin bakımında olan 2-3 yaşlarında çocuk,parktan koşarak çıkıp yola atladı ve otobüs son anda dursada onu çekip alan genç kız olmasa yavru ezilicekti.Nene bankta arkadaşlarıyla sohbetteydi,sonra olayı görünce çığlık çığlığa gelip çocukcağızı bir güzel tartaklayıp,tokatladı.Sinirden kudurdum resmen ve belki haddimde değildi ama bağırdım "kendine gel teyze napıyosun el kadar çocuğa,laf yetiştirceğine bakıverseydin çocuğa ne anlasın ki o" diyerekten.Sadece ben değil çoğu kişi kızdı ve laf etti.Durakta beklerken ve ortamdaki herkes donup kalmışken, çocuğu yoldan çekip alan kızın anlık tepkisi iyiydi yalnız.Çocuğumu kaybetme korkusu bile kalbimi sıkıştırdı,mideme kramplar soktu,gözlerim bile doldu:( Zaten sürekli gözüm üstünde ama bi tedirgin olmadım desem yalan olur.Keşke karnımın içinde güvende kalsaydın be çocuk.Ben seni herşeye karşı koruyamam ve bu beni deli ediyor:((

  Hayatlarımızda dönüm noktası olabilecek karar anlarında acil müdehale çok önemli.Yalnız burada yine devreye "özgür,bağımsız ve kendine yetebilen biri" olarak yetiştirilmiş olmanızın önemi giriyor.Sorunları için ailesine güvenen,işlerini başkalarına yaptıran,her başı sıkıltığında anne-babasına koşan kişiler böyle anlarda donup kalanlardır genelde.Çözüm bulma amacı ile çevreye çok bağlanma sağlıksız.Örneğin karşı komşumun oğlu geçtiğimiz kış masadan örtüyü çekip üzerine çaydanlığı düşürmüş,iki ayağıda yanmıştı.Kadın iki çocuk annesi,tecrübeli ve yananda 9 aylık bebek.Apartmanda çığlık çığlığa bağırıyor "yetişinnnn çocuğum yandıııı" diye.Alıp soğuk suyun altına bir tut o arada dr telefon aç bişey yap yok.. Benim annem zaten "panik atak", dr onaylı ben demiyorum.Birkaç sene önce ciddi bir trafik kazası geçirdiler.Babamın ölüm döşeğinde halini görünce kardeşimde o da kendilerinden geçmiş,yoldan geçenler durup kanayan yerlerine bastırıp turnike falan yapmışlar adamcağız yerde yatarken.Bunları yadırgamak için anlatmıyorum.Sadece çevreye çok bağımlı insanlardan örnek veriyorum ki çocuklarımızı bağımsız olabilmeleri için daha çok teşvik edelim diye.

  Eşimin yeğeni nadir bir genetik hastalık ile doğmuştu,ateşi 40 ları bulduğu olurdu.Eltim ise bir taksiye atlayıp dr yetişmek yerine(ekmeği bile eşi alır,poşet taşımaz,çocuklarını parka bile çıkarmaz) bize telefon açıp arabayla yetişin derdi.Bir kadın bakıyorum 3 çocuğu ile hamile haliyle toplu taşımaya binip hastaneye kontrole gelmiş,bir kadın bakıyorum yalnız başına markete gidemiyor.İşte tamda bu yüzden düştümü oğlumu kaldırmıyorum,yemeğini kendi yesin istiyorum,kendi işini kendi görsün,her halta anneeee anneee diye bağırıp durmasın umuyorum:) 

  İş yerinde ilk yardım ekibindeydim şekerim hemide sertifikalı felan:)) Doğum önceside hastanenin evde ilk yardım eğitimine katıldım.Soğukkanlı bir şahsiyetimdir zati.Evlatlıkmıyım neyim arkadaş böylesine panik bir aileden bu şekilde çıkmışım? Eğer henüz acil müdahele hakkında bilginiz yoksa bir an önce öğrenin,çocuk güvenliği ve ev kazalarıyla nasıl başa çıkabilirsiniz bilgi alın.Bir çok hastane hatta bazı aile sağlık merkezlerinde bile bu eğitimler ücretsiz veriliyor.

Kazasız belasız,mutlu mesut günler dileğiyle efenim..