Evebeynlik Akımları..!

  Hangi ekole ait olduğumu tam bilemiyorum çünkü herkes farklı şeyler anlatıyor,yazıyor,yaşıyor.Bakınız.

Zaten tek bir düşünce tarzının yada eğitim metodunun tamamen sahiplenilmesine de karşıyım.

  Özellikle,bu aralar pek moda olan "Doğal Evebeynlik" hakkında çok okudum.Özetle yaptıkları şu;illaki doğal evebeynlik doğal doğumla başlar.Sezaryenle doğum yaptıysanız hiç özenmeyin.Zoraki sezaryen bile kabul edilmiyor bazıları tarafından.Sonra illaki organik ye,yedir.Heryerde çok kolay bulunup,herkesin parası yetebilecek gibi.Hadi neyse ben organik yada doğal alabiliyorum,memleketten getirtebiliyorum.Çocuğu sakın ağlatma bırak şımarık olsun,zayıf karakterli yada mızmız olsun.Kocayı boşver kazık kadar olana kadar çocukla yapışık uyu,özgüven veriyormuş!Okula gidene kadar hatta giderken bile emzir.Çok dindarda değilim ama kuranda bile dr ların dediği gibi 2yaş ideali.Çocuğu odak haline getir,dünyayı etrafında döndür.Vee en önemlisi senin gibi olmayanları eleştir,yerden yere vur,aşağıla..

  Çocuk yetiştirme kuralları zırt pırt değişiyor,sürekli yeni moda akımlar çıkıyor.İllaki örnek alınacak şeyler var fakat her çocuk farklıdır.Çocukların gelişimleri,kişilikleri,hoşlandıkları,korkuları yada ilgisini çeken konular farklı.Ben neden oğlumu hazır çizelgelere göre büyüteyim yada yapmıyorum diye eleştirileyim.Herkesin anneliği,yetişme ve yetiştirme tarzıda farklı.

  Çocuk eğitimiyle ilgili nasıl bir bilgi kirliliği var!Doğal olalım ama modernde olalım.Aman organik yedirelim,tv ye göz ucuyla bile bakmasın.Ağlatalım,ağlatmayalım.Eskiler nasıl büyütmüş canıııım öyle yapalım.Serbest bırakalım,çalışalım yok yok çalışmayalım,yanında kalalım.Bence biraz sakin olalım.Annelik iç güdüsü denen birşey var değil mi?Annenin hissettiği doğru derler ya.Bebeğimiz için doğru olanı böyle bulabilir,yetersiz kaldığımız noktada okuyup,araştırıp öğrenebiliriz.Ama her çocuğun farklı olduğunu,biricik olduğunu ve sorunlarının çözümününde yine bu kendi farklılığında olduğunu unutmayalım.

  Gelelim banaaa:)Emdiği kadar emziririm ki zaten o anlar çok hoşuma gidiyor.Huzursuzsa yanımıza alıp yatırırız,sever,koklarız.Ama doğumdan beri ayrı kendi yatağında yatıyor.Kucağa alışır lafını duymamazlıktan geliyorum çünkü onun yeri anne kucağı:)Bol bol seviyorum,konuşuyorum,gezdiriyorum.(Bunlar zaten DOĞAL tezahür eden şeyler!)

Mutlu ve sosyal olsun istiyorum.Karşılığında bebeğimden aldıklarım neler söyleyeyim; oğluş uykudan kalkarken bile gülümser,kimseyi yabancılamaz,uyku sorunu yok.3ayın sonunda,kendi kendine 8.30gibi yatmaya başladı,bazen ninni bazen masalla.Ağzına zorla bir şey vermiyorum,önüne koyuyorum döke saça yiyor ve iştahlı maşallah.Etrafa gülücükler atıyor gezerken,durup seven çok olur.Tatilde turistlerden çok laf atıldı kendilerine:)Gayet mutlu ve özgüveni olan bir bebe kendisi.Bakınız kuzenlerinin yanında sırıtan oğluşa:)

  Bizim akımımız "oluruna bırak,rahat ol".Kulağımızı dış seslere kapıyoruz,iç sesimizi dinliyoruz,annelik iç güdüsünü mantık ve tıbbi tavsiyelerle birleştiriyoruz.Happy wife happy life oldu sana,mutlu anne,mutlu çocuk:)vee mutlu koca.